ಭಾರತವು ಬಹುಸಂಸ್ಕೃತಿಯ ರಾಷ್ಟ್ರವಾಗಿದೆ, ಮತ್ತು ಈ ಬಹುತ್ವವನ್ನು ಕಾಪಾಡುವ ಜವಾಬ್ದಾರಿ ನಮ್ಮೆಲ್ಲರ ಮೇಲಿದೆ.
✍️. ಇಸ್ಮಾಯಿಲ್ ಸುನಾಲ್, ವಕೀಲರು ಮಂಗಳೂರು
ನಾನು ಒಬ್ಬ ಸಾಮಾನ್ಯ, ಸರಳ ವ್ಯಕ್ತಿ, ನನ್ನ ಜೀವನವೂ ಸರಳವಾಗಿದೆ. ನನ್ನ ಮುಸ್ಲಿಂ ಸ್ನೇಹಿತರೂ ನನ್ನ ತತ್ವಗಳನ್ನು ಒಪ್ಪಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆ. ನಾವು ಇಲ್ಲಿ ಮುಸ್ಲಿಮರಾಗಿರುವುದು ಅಥವಾ ಭಾರತೀಯರಾಗಿರುವುದು ನಮ್ಮ ಜನನದಿಂದ ಆಗಿಲ್ಲ. ದೇವರು ನಮ್ಮನ್ನು ಮುಸ್ಲಿಮರನ್ನಾಗಿಯೂ, ಭಾರತೀಯರನ್ನಾಗಿಯೂ ರೂಪಿಸಿದ್ದಾನೆ. ಇದು ನಮ್ಮ ಆಯ್ಕೆಯಲ್ಲ, ಬದಲಿಗೆ ದೈವಿಕ ಇಚ್ಛೆಯ ಫಲವಾಗಿದೆ. ನಾವು ಈ ದೇಶದಲ್ಲಿ ಜನಿಸಿದ್ದೇವೆ, ಇಲ್ಲಿ ಬದುಕುತ್ತಿದ್ದೇವೆ, ಏಕೆಂದರೆ ದೇವರು ನಮ್ಮನ್ನು ಈ ಪವಿತ್ರ ಭೂಮಿಯಲ್ಲಿ ಜೀವಿಸಲು ಆಯ್ದಿದ್ದಾನೆ. ಒಂದು ದಿನ ನಮ್ಮ ಜೀವನಾವಧಿ ಮುಗಿದಾಗ, ಈ ಭೂಮಿಯಲ್ಲಿ ಸಮಾಧಿಯಾಗುತ್ತೇವೆ. ನಾವು ಯಾವುದೇ ಜೀವಂತ ವ್ಯಕ್ತಿಗೆ ತಲೆಬಾಗುವುದಿಲ್ಲ, ಆದರೆ ದಿನಕ್ಕೆ ಕನಿಷ್ಠ ಐದು ಬಾರಿ ಈ ಪವಿತ್ರ ಭೂಮಿಯ ಮೇಲೆ ನೆತ್ತಿಯಿಟ್ಟು ದೇವರಿಗೆ ತಲೆಬಾಗುತ್ತೇವೆ. ಇದು ಈ ಭೂಮಿಗೆ ನಾವು ತೋರಿಸುವ ಬದ್ಧತೆಯಾಗಿದೆ.
ನಾವು ಇಲ್ಲಿಗೆ ಏನನ್ನೂ ತಂದಿಲ್ಲ, ಸಾಯುವಾಗ ಏನನ್ನೂ ತೆಗೆದುಕೊಂಡು ಹೋಗುವುದಿಲ್ಲ. ನಾವು ಜನಿಸಿದಾಗ ಅಳುತ್ತಿದ್ದೆವು, ಆದರೆ ಇತರರು ಸಂತೋಷದಿಂದ ನಗುತ್ತಿದ್ದರು. ಆದರೆ, ನಾವು ಈ ಜಗತ್ತನ್ನು ತೊರೆಯುವಾಗ, ನಾವು ಸಂತೋಷದಿಂದ ಹೋಗಬೇಕು, ಹಾಗೂ ನಮ್ಮನ್ನು ಕಳಕೊಡವರು ಅಳಬೇಕು. ಇದಾದರೆ ನಮ್ಮ ಜೀವನಕ್ಕೆ ಸಾರ್ಥಕತೆ ದೊರೆತಂತೆ. ಆದರೆ, ಇಂದಿನ ಪರಿಸ್ಥಿತಿಯಲ್ಲಿ, ಜಾತಿ, ಕುಲ, ಧರ್ಮದ ಆಧಾರದಲ್ಲಿ ದ್ವೇಷವನ್ನು ಹರಡುವವರು, ಅಲ್ಪಸಂಖ್ಯಾತರನ್ನು ಗುರಿಯಾಗಿಸಿಕೊಂಡು ರಾಜಕೀಯ ಪಕ್ಷಗಳು, ಒಂದೋ ಓಟು ಬ್ಯಾಂಕ್‌ಗಾಗಿ ಅಥವಾ ಇತರ ಸಮುದಾಯಗಳ ಓಟುಗಳನ್ನು ಧ್ರುವೀಕರಣಗೊಳಿಸಲು, ಹೊಸ ಹೊಸ ಕಾನೂನುಗಳನ್ನು ತಂದು, ಮುಸ್ಲಿಂ ಅಲ್ಪಸಂಖ್ಯಾತರ ಸಮಯ, ಸಂಪನ್ಮೂಲ, ಮತ್ತು ಶಕ್ತಿಯನ್ನು ಪ್ರತಿಭಟನೆಗಳಲ್ಲಿ ವ್ಯರ್ಥ ಮಾಡುವಂತೆ ಮಾಡುತ್ತಿವೆ.
ವಕ್ಫ್ (ತಿದ್ದುಪಡಿ) ಕಾಯ್ದೆ, ಹಿಜಾಬ್ ನಿಷೇಧ, ಗೋವು ಕೊಲೆ ಕಾನೂನುಗಳು, ಹಲಾಲ್ ಮತ್ತು ಜಟಕ ಕಟ್ ವಿವಾದಗಳು, ಅಲ್ಪಸಂಖ್ಯಾತರ ಆಸ್ತಿ ಹಕ್ಕುಗಳ ಮೇಲಿನ ದಾಳಿ, ಮತ್ತು ಅಲ್ಪಸಂಖ್ಯಾತರ ವಿರುದ್ಧದ ಪ್ರಚಾರಗಳು—ಇವೆಲ್ಲವೂ ಒಂದು ಉದ್ದೇಶಪೂರ್ವಕ ರಾಜಕೀಯ ತಂತ್ರಗಾರಿಕೆಯ ಭಾಗವಾಗಿವೆ. ಈ ಕಾನೂನುಗಳು ಮತ್ತು ನೀತಿಗಳು ಮುಸ್ಲಿಮರನ್ನು ಎರಡನೇ ದರ್ಜೆಯ ಪ್ರಜೆಗಳನ್ನಾಗಿ ಪರಿವರ್ತಿಸುವ ಗುರಿಯನ್ನು ಹೊಂದಿವೆ, ಒಂದು ವೇಳೆ ಸಾಧ್ಯವಾದರೆ ಅವರ ಮತದಾನದ ಹಕ್ಕನ್ನು ಸಹ ನಿರಾಕರಿಸುವ ಉದ್ದೇಶವನ್ನು ಹೊಂದಿವೆ. ಈ ಲೇಖನವು ಈ ಸಮಸ್ಯೆಗಳನ್ನು ವಿವರವಾಗಿ ವಿಶ್ಲೇಷಿಸುತ್ತದೆ, ಇವುಗಳ ಐತಿಹಾಸಿಕ ಸಂದರ್ಭ, ಕಾನೂನು ಪರಿಣಾಮಗಳು, ಸಾಮಾಜಿಕ ಪರಿಣಾಮ, ಮತ್ತು ಸಂಭವನೀಯ ಪರಿಹಾರಗಳನ್ನು ಚರ್ಚಿಸುತ್ತದೆ.
- ಭಾರತದಲ್ಲಿ ಮುಸ್ಲಿಂ ಅಲ್ಪಸಂಖ್ಯಾತರ ಸ್ಥಿತಿಗತಿ:
ಭಾರತವು ವಿಶ್ವದ ಅತಿದೊಡ್ಡ ಪ್ರಜಾಪ್ರಭುತ್ವ ರಾಷ್ಟ್ರವಾಗಿದ್ದು, ಸುಮಾರು 200 ದಶಲಕ್ಷ ಮುಸ್ಲಿಮರಿಗೆ ನೆಲೆಯಾಗಿದೆ, ಇದು ವಿಶ್ವದ ಅತಿದೊಡ್ಡ ಮುಸ್ಲಿಂ ಜನಸಂಖ್ಯೆಗಳಲ್ಲಿ ಒಂದಾಗಿದೆ. ಆದರೆ, ಈ ದೇಶದಲ್ಲಿ ಹಿಂದೂ ಬಹುಸಂಖ್ಯಾತ ಜನಸಂಖ್ಯೆಯ ನಡುವೆ, ಮುಸ್ಲಿಮರು ಅಲ್ಪಸಂಖ್ಯಾತರಾಗಿದ್ದಾರೆ. ಸಂವಿಧಾನವು ಎಲ್ಲ ಧರ್ಮಗಳಿಗೆ ಸಮಾನತೆಯನ್ನು ಗ್ಯಾರಂಟಿ ಮಾಡಿದರೂ, ಇತಿಹಾಸದಿಂದಲೂ ಮುಸ್ಲಿಮರು ತಾರತಮ್ಯ, ಪೂರ್ವಾಗ್ರಹ, ಮತ್ತು ಹಿಂಸಾಚಾರವನ್ನು ಎದುರಿಸುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. 2014 ರಿಂದ, ಭಾರತೀಯ ಜನತಾ ಪಕ್ಷ (BJP) ಮತ್ತು ಅದರ ಹಿಂದೂ ರಾಷ್ಟ್ರವಾದಿ ತತ್ವವು ಆಡಳಿತಕ್ಕೆ ಬಂದಾಗಿನಿಂದ, ಈ ಸಮಸ್ಯೆಗಳು ತೀವ್ರಗೊಂಡಿವೆ ಎಂದು ತಜ್ಞರು ವಾದಿಸುತ್ತಾರೆ.
ಹಿಂದೂ ರಾಷ್ಟ್ರವಾದವು, ಕೆಲವೊಂದು ಸಂಘಟನೆಗಳಿಂದ ಪ್ರೇರಿತವಾಗಿದೆ, ಇದು ಭಾರತವನ್ನು ಹಿಂದೂ ರಾಷ್ಟ್ರವಾಗಿ ರೂಪಿಸುವ ಗುರಿಯನ್ನು ಹೊಂದಿದೆ, ಇದರಿಂದಾಗಿ ಧಾರ್ಮಿಕ ಅಲ್ಪಸಂಖ್ಯಾತರಿಗೆ ಎರಡನೇ ದರ್ಜೆಯ ಪೌರತ್ವವನ್ನು ಒಡ್ಡುವ ಸಾಧ್ಯತೆ ಇದೆ. ಈ ತತ್ವವು ಕಾನೂನುಗಳು, ನೀತಿಗಳು, ಮತ್ತು ಸಾಮಾಜಿಕ ವರ್ತನೆಗಳ ಮೂಲಕ ಮುಸ್ಲಿಮರ ವಿರುದ್ಧ ತಾರತಮ್ಯವನ್ನು ಸಾಂಸ್ಥಿಕಗೊಳಿಸಿದೆ. ಉದಾಹರಣೆಗೆ, 2019ರ ಪೌರತ್ವ ತಿದ್ದುಪಡಿ ಕಾಯ್ದೆ (CAA) ಮುಸ್ಲಿಮರನ್ನು ಒಳಗೊಂಡಿರದೆ, ಇತರ ಧಾರ್ಮಿಕ ಅಲ್ಪಸಂಖ್ಯಾತರಿಗೆ ಪೌರತ್ವವನ್ನು ಒದಗಿಸುವ ಮೂಲಕ ಧರ್ಮದ ಆಧಾರದ ಮೇಲೆ ತಾರತಮ್ಯವನ್ನು ಮಾಡಿತು. ಇದೇ ರೀತಿಯಾಗಿ, ವಕ್ಫ್ (ತಿದ್ದುಪಡಿ) ಕಾಯ್ದೆ 2025, ಹಿಜಾಬ್ ನಿಷೇಧ, ಮತ್ತು ಗೋಹತ್ಯೆಗೆ ಸಂಬಂಧಿಸಿದ ಕಾನೂನುಗಳು ಇನ್ನು ಜ್ಯಾರಿಗೆ ತರಲು ಉದ್ಧೇಶಿಸಿರುವ NRC , ಸಾಮಾನ್ಯ ನಾಗರೀಕ ಸಂಹಿತೆ, ಮುಸ್ಲಿಮರನ್ನು ಗುರಿಯಾಗಿಸಿಕೊಂಡಿವೆ.
- ವಕ್ಫ್ (ತಿದ್ದುಪಡಿ) ಕಾಯ್ದೆ 2025: ಮುಸ್ಲಿಂ ಆಸ್ತಿಗಳ ಮೇಲಿನ ದಾಳಿ:
ವಕ್ಫ್ ಎಂದರೆ ಇಸ್ಲಾಮಿಕ್ ಸಂಪ್ರದಾಯದಲ್ಲಿ ಮುಸ್ಲಿಮರು ಧಾರ್ಮಿಕ, ಶೈಕ್ಷಣಿಕ, ಅಥವಾ ದಾನಧರ್ಮದ ಉದ್ದೇಶಗಳಿಗಾಗಿ ಶಾಶ್ವತವಾಗಿ ದಾನ ಮಾಡುವ ಆಸ್ತಿಗಳು. ಭಾರತದಲ್ಲಿ, ವಕ್ಫ್ ಆಸ್ತಿಗಳು ಸುಮಾರು 9,40,000 ಎಕರೆಗಳಷ್ಟು ವಿಸ್ತಾರವಾಗಿವೆ, ಇವುಗಳಲ್ಲಿ ಮಸೀದಿಗಳು, ಮದರಸಗಳು, ಸಮಾಧಿಗಳು, ಆಶ್ರಯ ಕೇಂದ್ರಗಳು, ಮತ್ತು ಇತರ ಸಾರ್ವಜನಿಕ ಸೌಲಭ್ಯಗಳು ಸೇರಿವೆ. ಈ ಆಸ್ತಿಗಳನ್ನು ರಾಜ್ಯ ವಕ್ಫ್ ಮಂಡಳಿಗಳು ಮತ್ತು ಕೇಂದ್ರ ವಕ್ಫ್ ಕೌನ್ಸಿಲ್ ನಿರ್ವಹಿಸುತ್ತವೆ.
ವಕ್ಫ್ (ತಿದ್ದುಪಡಿ) ಕಾಯ್ದೆ 2025, 1995 ರ ವಕ್ಫ್ ಕಾಯ್ದೆಗೆ 40 ಕ್ಕೂ ಹೆಚ್ಚು ತಿದ್ದುಪಡಿಗಳನ್ನು ತಂದಿದೆ. ಸರ್ಕಾರವು ಈ ಕಾಯ್ದೆಯು ವಕ್ಫ್ ಆಸ್ತಿಗಳ ನಿರ್ವಹಣೆಯಲ್ಲಿ ಪಾರದರ್ಶಕತೆಯನ್ನು ತರುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ಭ್ರಷ್ಟಾಚಾರವನ್ನು ತಡೆಯುತ್ತದೆ ಎಂದು ವಾದಿಸಿದೆ. ಆದರೆ, ವಿರೋಧ ಪಕ್ಷಗಳು, ಮುಸ್ಲಿಂ ಸಂಘಟನೆಗಳು, ಮತ್ತು ಕಾನೂನು ತಜ್ಞರು ಈ ಕಾಯ್ದೆಯು ಸಂವಿಧಾನದ 26 ನೇ ವಿಧಿಯನ್ನು ಉಲ್ಲಂಘಿಸುತ್ತದೆ ಎಂದು ಟೀಕಿಸಿದ್ದಾರೆ, ಇದು ಧಾರ್ಮಿಕ ಸಮುದಾಯಗಳಿಗೆ ತಮ್ಮ ಸಂಸ್ಥೆಗಳನ್ನು ಸ್ವತಂತ್ರವಾಗಿ ನಿರ್ವಹಿಸುವ ಹಕ್ಕನ್ನು ಒದಗಿಸುತ್ತದೆ.
ವಕ್ಫ್ ಕಾಯ್ದೆಯ ಮುಖ್ಯ ತಿದ್ದುಪಡಿಗಳು:
1.ಮುಸ್ಲಿಮೇತರ ಸದಸ್ಯರ ಸೇರ್ಪಡೆ: ವಕ್ಫ್ ಮಂಡಳಿಗಳು ಮತ್ತು ಕೇಂದ್ರ ವಕ್ಫ್ ಕೌನ್ಸಿಲ್‌ನಲ್ಲಿ ಗೈರ್-ಮುಸ್ಲಿಂ ಸದಸ್ಯರನ್ನು ಒಳಗೊಂಡಿರುವುದು. ಇದು ಇತರ ಧಾರ್ಮಿಕ ಸಂಸ್ಥೆಗಳಾದ ಹಿಂದೂ ದೇವಾಲಯ ಮಂಡಳಿಗಳಲ್ಲಿ ಗೈರ್-ಹಿಂದೂ ಸದಸ್ಯರನ್ನು ಸೇರಿಸದಿರುವುದಕ್ಕೆ ವಿರುದ್ಧವಾಗಿದೆ, ಇದು ತಾರತಮ್ಯದ ಆರೋಪಕ್ಕೆ ಕಾರಣವಾಗಿದೆ.
- ವಕ್ಫ್ ಬೈ ಯೂಸರ್ /ಪಾರಂಪರಿಕ ವಕ್ಫ್ ಗಳ ಅಮಾನ್ಯಕರಣ: ಈ ಕಾಯ್ದೆಯು ಪಾರಂಪರಿಕವಾಗಿ, ತಲೆತಲಾಂತರಗಳಲ್ಲಿ, ರಾಜ ಮಹಾರಾಜರು ಇತ್ಯಾದಿಯವರಿದ ಉಂಬಳಿಯಾಗಿ ಬಂದಿರುವ ವಕ್ಫ್ ಆಸ್ಥಿಗಳು ಹಾಗೂ ಇತರ ದಾಖಲೆರಹಿತ ವಕ್ಫ್ ಆಸ್ತಿಯನ್ನು ಅಮಾನ್ಯಗೊಳಿಸುತ್ತದೆ. ಒಂದು ವೇಳೆ ಭಾರತದ ಸರ್ವೋಚ್ಚ ನ್ಯಾಯಾಲಯ ಮಧ್ಯೆ ಪ್ರವೇಶಿಸಿ ಇದಕ್ಕೆ ಸೂಕ್ತ ಪರಿಹಾರವನ್ನು ನೀಡದಿದ್ದಲ್ಲಿ ಮುಸ್ಲಿಮರ ವಕ್ಫ್ ಆಸ್ತಿಗಳ ಪೈಕಿ ಸರಿಸುಮಾರು ಅರ್ಧದಷ್ಟು ಆಸ್ತಿ ಮೊದಲಿಗೆ ಸರಕಾರಕ್ಕೂ ಹಾಗೂ ಆ ಮೇಲೆ ಸರಕಾರದ ಮೂಲಕ ಸರಕಾರದ ದೋಸ್ತಿಗಳಿಗೂ ಹಾಗೂ ಅನ್ಯಧರ್ಮೀಯರ ಪಾಲಾಗುವುದರಲ್ಲಿ ಸಂಶಯವಿಲ್ಲ.
- ಸರ್ಕಾರಿ ಆಸ್ತಿಯ ಮರುವರ್ಗೀಕರಣ: ವಕ್ಫ್ ಆಸ್ತಿಗಳನ್ನು ಸರ್ಕಾರಿ ಆಸ್ತಿಗಳೆಂದು ಗುರುತಿಸಿದರೆ, ಅವು ವಕ್ಫ್ ಸ್ಥಿತಿಯನ್ನು ಕಳೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತವೆ. ಇದಕ್ಕಾಗಿ ಕಲೆಕ್ಟರ್‌ಗೆ ತೀರ್ಮಾನದ ಅಧಿಕಾರವನ್ನು ನೀಡಲಾಗಿದೆ.
- ಮೌಖಿಕ ದಾನದ ರದ್ದತಿ: ಶತಮಾನಗಳಿಂದ ಮೌಖಿಕ ಘೋಷಣೆಗಳ ಮೂಲಕ ವಕ್ಫ್ ಆಸ್ತಿಗಳಾಗಿ ಗುರುತಿಸಲ್ಪಟ್ಟಿರುವ ಆಸ್ತಿಗಳಿಗೆ ಈಗ ಔಪಚಾರಿಕ ದಾಖಲೆಗಳ ಅಗತ್ಯವಿದೆ, ಇದು ಐತಿಹಾಸಿಕ ಮಸೀದಿಗಳು, ದರ್ಗಾಗಳು, ಮತ್ತು ಸಮಾಧಿಗಳನ್ನು ವಿವಾದಕ್ಕೆ ಒಳಪಡಿಸಬಹುದು.
ವಕ್ಫ್ ಕಾಯ್ದೆಯ ಸಾಮಾಜಿಕ ಮತ್ತು ರಾಜಕೀಯ ಪರಿಣಾಮ:
ವಕ್ಫ್ ಕಾಯ್ದೆಯ ತಿದ್ದುಪಡಿಗಳು ಮುಸ್ಲಿಂ ಸಮುದಾಯದ ಆರ್ಥಿಕ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯವನ್ನು ಕುಂಠಿತಗೊಳಿಸುವ ಗುರಿಯನ್ನು ಹೊಂದಿವೆ. ವಕ್ಫ್ ಆಸ್ತಿಗಳು ಮುಸ್ಲಿಂ ಸಮುದಾಯದ ಶಿಕ್ಷಣ, ಆರೋಗ್ಯ, ಮತ್ತು ಧಾರ್ಮಿಕ ಚಟುವಟಿಕೆಗಳಿಗೆ ಆರ್ಥಿಕ ಬೆಂಬಲವನ್ನು ಒದಗಿಸುತ್ತವೆ. ಇವುಗಳ ಮೇಲಿನ ಸರ್ಕಾರಿ ನಿಯಂತ್ರಣವು ಈ ಸೌಲಭ್ಯಗಳನ್ನು ಇಲ್ಲದಾಗಿಸುವ ಗುರಿಯನ್ನು ಹೊಂದಿದೆ, ಇದರಿಂದಾಗಿ ಮುಸ್ಲಿಮರ ಸಾಮಾಜಿಕ-ಆರ್ಥಿಕ ಸ್ಥಿತಿಯು ಮತ್ತಷ್ಟು ಹದಗೆಡಬಹುದು. ಮಾತ್ರವಲ್ಲದೆ, ಈ ಕಾಯ್ದೆಯನ್ನು ರಾಜಕೀಯ ಧ್ರುವೀಕರಣದ ಸಾಧನವಾಗಿ ಬಳಸಲಾಗುತ್ತಿದೆ. 2025 ರ ಚುನಾವಣೆಗೆ ಮುಂಚಿತವಾಗಿ, ವಕ್ಫ್ ಕಾಯ್ದೆಯ ಬಗ್ಗೆ ಟಿವಿ ಚಾನೆಲ್‌ಗಳು ಮತ್ತು ಸಾಮಾಜಿಕ ಜಾಲತಾಣಗಳಲ್ಲಿ “ಮುಸ್ಲಿಮರು ಹಿಂದೂ ಆಸ್ತಿಗಳನ್ನು ಕಬಳಿಸುತ್ತಿದ್ದಾರೆ” ಎಂಬ ತಪ್ಪು ಪ್ರಚಾರವನ್ನು ಹರಡಲಾಗಿದೆ. ಇದು ಹಿಂದೂ-ಮುಸ್ಲಿಂ ಒಡಕನ್ನು ಉಂಟುಮಾಡುವ ಉದ್ದೇಶವನ್ನು ಹೊಂದಿದೆ, ಇದರಿಂದ BJP ಮತ್ತು ಅದರ ಮಿತ್ರಪಕ್ಷಗಳಿಗೆ ಚುನಾವಣೆಯಲ್ಲಿ ಲಾಭವಾಗಬಹುದು. - ಹಿಜಾಬ್ ನಿಷೇಧ:ಧಾರ್ಮಿಕ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯದ ಮೇಲಿನ ದಾಳಿ
2022 ರಲ್ಲಿ, ಕರ್ನಾಟಕದ ಕೆಲವು ಶಿಕ್ಷಣ ಸಂಸ್ಥೆಗಳಲ್ಲಿ ಹಿಜಾಬ್ ಧರಿಸುವುದನ್ನು ನಿಷೇಧಿಸಲಾಯಿತು, ಇದು ರಾಷ್ಟ್ರವ್ಯಾಪಿ ವಿವಾದಕ್ಕೆ ಕಾರಣವಾಯಿತು. ಸರ್ಕಾರವು “ಏಕರೂಪತೆಯನ್ನು ಕಾಪಾಡಲು” ಈ ನಿಷೇಧವನ್ನು ಸಮರ್ಥಿಸಿಕೊಂಡಿತು, ಆದರೆ ಇದು ಮುಸ್ಲಿಂ ಮಹಿಳೆಯರ ಧಾರ್ಮಿಕ ಮತ್ತು ವೈಯಕ್ತಿಕ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯವನ್ನು ಉಲ್ಲಂಘಿಸುತ್ತದೆ ಎಂದು ಟೀಕಾಕಾರರು ವಾದಿಸಿದರು.
ಹಿಜಾಬ್ ನಿಷೇಧದ ಕಾನೂನು ಮತ್ತು ಸಾಮಾಜಿಕ ಪರಿಣಾಮ:
ಕಾನೂನು ಚರ್ಚೆ: ಹಿಜಾಬ್ ವಿವಾದವು ಸುಪ್ರೀಂ ಕೋರ್ಟ್‌ಗೆ ತಲುಪಿತು, ಅಲ್ಲಿ ನ್ಯಾಯಾಲಯವು ಈ ವಿಷಯದಲ್ಲಿ ವಿಭಿನ್ನ ತೀರ್ಪುಗಳನ್ನು ನೀಡಿತು. ಕೆಲವು ನ್ಯಾಯಾಧೀಶರು ಹಿಜಾಬ್ ಧರಿಸುವುದು ಧಾರ್ಮಿಕ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯದ ಭಾಗವಾಗಿದೆ ಎಂದು ಒಪ್ಪಿದರೆ, ಇತರರು ಶಿಕ್ಷಣ ಸಂಸ್ಥೆಗಳಲ್ಲಿ ಏಕರೂಪತೆಯ ಅಗತ್ಯವನ್ನು ಒತ್ತಿಹೇಳಿದರು. ಈ ವಿಷಯವು ಇನ್ನೂ ಸಂಪೂರ್ಣವಾಗಿ ಪರಿಹಾರವಾಗಿಲ್ಲ.
ಶಿಕ್ಷಣದ ಮೇಲಿನ ಪರಿಣಾಮ: ಹಿಜಾಬ್ ನಿಷೇಧದಿಂದಾಗಿ, ಅನೇಕ ಮುಸ್ಲಿಂ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿನಿಯರು ತಮ್ಮ ಶಿಕ್ಷಣವನ್ನು ಮೊಟಕುಗೊಳಿಸಬೇಕಾಯಿತು. ಕೆಲವರು ಶಾಲೆಗಳಿಂದ ಹೊರಬಂದರು, ಇತರರು ತಮ್ಮ ಧಾರ್ಮಿಕ ಗುರುತನ್ನು ತ್ಯಜಿಸಲು ಒತ್ತಾಯಕ್ಕೊಳಗಾದರು.
ಸಾಮಾಜಿಕ ಧ್ರುವೀಕರಣ: ಈ ನಿಷೇಧವು ಸಾಮಾಜಿಕ ಒಡಕನ್ನು ಉಂಟುಮಾಡಿತು, ಮುಸ್ಲಿಮರನ್ನು “ಇತರರು” ಎಂದು ಚಿತ್ರಿಸಲಾಯಿತು. ಇದು ಧಾರ್ಮಿಕ ಸಂವೇದನೆಗಳನ್ನು ರಾಜಕೀಯವಾಗಿ ಬಳಸಿಕೊಳ್ಳಲು ಒಂದು ಸಾಧನವಾಯಿತು.
ಮಾನವೀಯ ದೃಷ್ಟಿಕೋನ:
ಹಿಜಾಬ್ ಧರಿಸುವುದು ಕೇವಲ ಧಾರ್ಮಿಕ ಕರ್ತವ್ಯವಲ್ಲ, ಬದಲಿಗೆ ವೈಯಕ್ತಿಕ ಗುರುತಿನ ಭಾಗವಾಗಿದೆ. ಇದನ್ನು ನಿಷೇಧಿಸುವುದು ಮುಸ್ಲಿಂ ಮಹಿಳೆಯರಿಗೆ ತಮ್ಮ ಸಂಸ್ಕೃತಿಯಿಂದ ವಿಮುಖರಾಗುವಂತೆ ಒತ್ತಡ ಹೇರಿದಂತೆ. ಇದು ಸಂವಿಧಾನದ 25 ನೇ ವಿಧಿಯನ್ನು, ಇದು ಧರ್ಮದ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯವನ್ನು ಖಾತರಿಪಡಿಸುತ್ತದೆ, ಉಲ್ಲಂಘಿಸುತ್ತದೆ. - ಗೋಹತ್ಯೆ ನಿಷೇದ ಕಾನೂನುಗಳು: ಹಿಂಸಾಚಾರದ ರಾಜಕೀಯ
ಗೋಹತ್ಯೆ ಸಂಬಂಧಿಸಿದ ಕಾನೂನುಗಳು ಭಾರತದಲ್ಲಿ ದಶಕಗಳಿಂದಲೂ ವಿವಾದಾತ್ಮಕವಾಗಿವೆ. ಅನೇಕ BJP ಆಡಳಿತದ ರಾಜ್ಯಗಳು ಗೋವು ಕೊಲೆಯನ್ನು ಕಠಿಣ ಶಿಕ್ಷಾರ್ಹ ಅಪರಾಧವಾಗಿ ಘೋಷಿಸಿವೆ, ಇದಕ್ಕಾಗಿ ಜಾಮೀನು ರಹಿತ ಶಿಕ್ಷೆಯನ್ನು ವಿಧಿಸಿವೆ. ಈ ಕಾನೂನುಗಳನ್ನು “ಗೋವು ರಕ್ಷಣೆ” ಎಂಬ ಹೆಸರಿನಲ್ಲಿ ಜಾರಿಗೊಳಿಸಲಾಗಿದೆ, ಆದರೆ ಇವು ಮುಸ್ಲಿಮರನ್ನು ಗುರಿಯಾಗಿಸಿಕೊಂಡಿವೆ ಎಂದು ಆರೋಪಿಸಲಾಗಿದೆ.
ಕಾನೂನಿನ ದುರುಪಯೋಗ:
ಗೋವು ರಕ್ಷಕರ ಹಿಂಸಾಚಾರ: 2015 ರಿಂದ, ಗೋವು ರಕ್ಷಣೆಯ ಹೆಸರಿನಲ್ಲಿ 50 ಕ್ಕೂ ಹೆಚ್ಚು ಜನರು, ಹೆಚ್ಚಾಗಿ ಮುಸ್ಲಿಮರು, ಕೊಲೆಯಾಗಿದ್ದಾರೆ ಮತ್ತು ನೂರಾರು ಜನರು ಗಾಯಗೊಂಡಿದ್ದಾರೆ. ಈ ಗುಂಡಿಗೆ ಗುಂಪುಗಳು, ಇವುಗಳಲ್ಲಿ ಕೆಲವು BJP ಯೊಂದಿಗೆ ಸಂಬಂಧವನ್ನು ಹೊಂದಿವೆ, ಮುಸ್ಲಿಮರನ್ನು ಗೋಮಾಂಸ ತಿನ್ನುತ್ತಾರೆ ಅಥವಾ ಗೋವುಗಳನ್ನು ವ್ಯಾಪಾರ ಮಾಡುತ್ತಾರೆ ಎಂಬ ಶಂಕೆಯ ಮೇಲೆ ದಾಳಿ ಮಾಡುತ್ತವೆ.
ತಾರತಮ್ಯದ ಅನುಷ್ಠಾನ: ಈ ಕಾನೂನುಗಳು ಮುಸ್ಲಿಮರ ಮೇಲೆ ಆಯ್ಕೆಯಾಗಿ ಜಾರಿಗೊಳಿಸಲಾಗುತ್ತವೆ. ಉದಾಹರಣೆಗೆ, ಉತ್ತರ ಪ್ರದೇಶದಲ್ಲಿ, 2020 ರಲ್ಲಿ 4,000 ಕ್ಕೂ ಹೆಚ್ಚು ಜನರನ್ನು ಗೋವು ಕೊಲೆ ಆರೋಪದ ಮೇಲೆ ಬಂಧಿಸಲಾಯಿತು, ಅವರಲ್ಲಿ ಹೆಚ್ಚಿನವರು ಮುಸ್ಲಿಮರಾಗಿದ್ದರು. ಅದೇ ಸಮಯಕ್ಕೆ ಮುಸ್ಲಿಮೇತರ ಮಾಲಕತ್ವದ ಗೋಹತ್ಯಾ ಶಾಲೆಗಳು ರಾಜಾರೋಷವಾಗಿ ಗೋಹತ್ಯೆ ನಡೆಸಿ, ಗೋಮಾಂಶವನ್ನು ಇಸ್ಲಾಮಿಕ್ ಹಾಗೂ ಇತರರ ರಾಷ್ಟ್ರಗಳಿಗೆ ರಾಪ್ತು ಮಾಡಿಸಿ ತಮ್ಮ ಜೇಬು ತುಂಬಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದು, ಗೋಹತ್ಯೆ ನಿಷೇದ ಹಾಗೂ ಗೋಮಾಂಶ ಭಕ್ಷಣೆ ನಿಷೇದ ಕೇವಲ ಭಾರತೀಯ ಮುಸ್ಲಿಮರನ್ನು ಗುರಿಯಾಗಿಸಿ ಮಾಡಿರುವುದು ಒಂದು ವಿಪರ್ಯಾಸವೇ ಸರಿ.
ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಭದ್ರತಾ ಕಾಯ್ದೆ (NSA): ಕೆಲವು ರಾಜ್ಯಗಳಲ್ಲಿ, ಗೋವು ಕೊಲೆ ಆರೋಪಿತರ ವಿರುದ್ಧ NSA ಯಂತಹ ಕಠಿಣ ಕಾನೂನುಗಳನ್ನು ಬಳಸಲಾಗಿದೆ, ಇದು ಒಂದು ವರ್ಷದವರೆಗೆ ಚಾರ್ಜ್ ಇಲ್ಲದೆ ಬಂಧನವನ್ನು ಅನುಮತಿಸುತ್ತದೆ.
ಗೋಹತ್ಯೆ ನಿಷೇದ ಕಾನೂನಿನ ಸಾಮಾಜಿಕ ಪರಿಣಾಮ:
ಗೋವು ಕೊಲೆ ಕಾನೂನುಗಳು ಮತ್ತು ಗೋವು ರಕ್ಷಕರ ಹಿಂಸಾಚಾರವು ಮುಸ್ಲಿಮರಲ್ಲಿ ಭಯದ ವಾತಾವರಣವನ್ನು ಸೃಷ್ಟಿಸಿದೆ. ಮುಸ್ಲಿಮರನ್ನು “ಗೋವು ಕೊಲೆಗಾರರು” ಎಂದು ಚಿತ್ರಿಸುವ ಮೂಲಕ, ಈ ಕಾನೂನುಗಳು ಸಾಮಾಜಿಕ ಒಡಕನ್ನು ಉಂಟುಮಾಡಿವೆ. ಇದು ಮುಸ್ಲಿಮರ ಆರ್ಥಿಕ ಚಟುವಟಿಕೆಗಳನ್ನು, ವಿಶೇಷವಾಗಿ ಗೋಮಾಂಸ ವ್ಯಾಪಾರ ಮತ್ತು ಚರ್ಮದ ಉದ್ಯಮದಲ್ಲಿ, ಕುಂಠಿತಗೊಳಿಸಿದೆ. - ಹಲಾಲ್ ಮತ್ತು ಜಟಕ ಕಟ್ ವಿವಾದ: ಆಹಾರದ ರಾಜಕೀಯ
ಹಲಾಲ್ ಮತ್ತು ಜಟಕ ಕಟ್‌ಗೆ ಸಂಬಂಧಿಸಿದ ವಿವಾದಗಳು ಇತ್ತೀಚಿನ ವರ್ಷಗಳಲ್ಲಿ ಭಾರತದಲ್ಲಿ ತೀವ್ರಗೊಂಡಿವೆ. ಹಲಾಲ್, ಇಸ್ಲಾಮಿಕ್ ಕಾನೂನಿನ ಪ್ರಕಾರ ಮಾಂಸವನ್ನು ತಯಾರಿಸುವ ವಿಧಾನವಾಗಿದೆ, ಆದರೆ ಜಟಕ ಕಟ್ ಸಿಖ್ ಸಂಪ್ರದಾಯದ ಒಂದು ಭಾಗವಾಗಿದೆ. BJP ಆಡಳಿತದ ಕೆಲವು ರಾಜ್ಯಗಳು ಹಲಾಲ್ ಮಾಂಸದ ಮೇಲೆ ನಿಷೇಧವನ್ನು ವಿಧಿಸಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸಿವೆ, ಇದನ್ನು “ಆರ್ಥಿಕ ಜಿಹಾದ್” ಎಂದು ಚಿತ್ರಿಸಿದ್ದಾರೆ.
ಹಲಾಲ್ ಮತ್ತು ಜಟಕ ಕಟ್ ವಿವಾದದ ಮೂಲ: ರಾಜಕೀಯ ಧ್ರುವೀಕರಣ: ಹಲಾಲ್ ವಿರುದ್ಧದ ಪ್ರಚಾರವು ಮುಸ್ಲಿಮರನ್ನು ಗುರಿಯಾಗಿಸಿಕೊಂಡು ರಾಜಕೀಯ ಲಾಭಕ್ಕಾಗಿ ನಡೆಸಲಾಗುತ್ತಿದೆ. ಇದು ಜಟಕ ಕಟ್‌ಗೆ ಒತ್ತು ನೀಡುವ ಮೂಲಕ ಹಿಂದೂ ಮತ್ತು ಸಿಖ್ ಓಟುಗಳನ್ನು ಧ್ರುವೀಕರಣಗೊಳಿಸುವ ಉದ್ದೇಶವನ್ನು ಹೊಂದಿದೆ.
ಆರ್ಥಿಕ ಪರಿಣಾಮ ಹಲಾಲ್ ಮಾಂಸದ ಉತ್ಪಾದನೆಯು ದೊಡ್ಡ ಉದ್ಯಮವಾಗಿದ್ದು, ಇದರಲ್ಲಿ ಲಕ್ಷಾಂತರ ಮುಸ್ಲಿಮರು ಉದ್ಯೋಗಿಗಳಾಗಿದ್ದಾರೆ. ಇದರ ಮೇಲಿನ ನಿಷೇಧವು ಈ ಉದ್ಯಮವನ್ನು ಕುಸಿಯುವಂತೆ ಮಾಡಬಹುದು.
ಸಾಮಾಜಿಕ ಒಡಕು: ಹಲಾಲ್ ಮಾಂಸವನ್ನು “ಅಪವಿತ್ರ” ಎಂದು ಚಿತ್ರಿಸುವ ಮೂಲಕ, ಮುಸ್ಲಿಮರ ಆಹಾರ ಸಂಸ್ಕೃತಿಯನ್ನು ಅವಮಾನಿಸಲಾಗುತ್ತಿದೆ, ಇದು ಸಾಮಾಜಿಕ ಸಾಮರಸ್ಯವನ್ನು ಕೆಡಿಸುತ್ತದೆ.
ಮಾನವೀಯ ದೃಷ್ಟಿಕೋನ:
ಆಹಾರವು ವೈಯಕ್ತಿಕ ಆಯ್ಕೆಯಾಗಿದೆ, ಮತ್ತು ಇದನ್ನು ರಾಜಕೀಯವಾಗಿ ಬಳಸಿಕೊಳ್ಳುವುದು ಸಂವಿಧಾನದ 21 ನೇ ವಿಧಿಯನ್ನು, ಇದು ವೈಯಕ್ತಿಕ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯವನ್ನು ಖಾತರಿಪಡಿಸುತ್ತದೆ, ಉಲ್ಲಂಘಿಸುತ್ತದೆ. ಮುಸ್ಲಿಮರಿಗೆ ಹಲಾಲ್ ಮಾಂಸವು ಧಾರ್ಮಿಕ ಕರ್ತವ್ಯವಾಗಿದ್ದು, ಇದನ್ನು ನಿಷೇಧಿಸುವುದು ಅವರ ಗುರುತನ್ನು ಅಪಮಾನಿಸುವಂತೆ. - ಅಲ್ಪಸಂಖ್ಯಾತರ ಆಸ್ತಿ ಹಕ್ಕುಗಳ ಮೇಲಿನ ದಾಳಿ
ಬ್ರಿಟಿಷ್ ಆಳ್ವಿಕೆಯ ಸಮಯದಲ್ಲಿ, 1857 ರ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯ ಸಂಗ್ರಾಮದ ನಂತರ, ವಕ್ಫ್ ವಕ್ಫ್ ಆಸ್ತಿಗಳ ಮೇಲೆ ಭಾರೀ ತೆರಿಗೆಯನ್ನು ವಿಧಿಸಲಾಯಿತು, ಇದರಿಂದಾಗಿ ಮುಸ್ಲಿಮರ ಸಾಮಾಜಿಕ ಕಲ್ಯಾಣ ಚಟುವಟಿಕೆಗಳು ಕುಂಠಿತಗೊಂಡವು. ಇದೇ ರೀತಿಯಾಗಿ, ಇಂದಿನ ಕಾನೂನುಗಳು ಮುಸ್ಲಿಮರ ಆರ್ಥಿಕ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯವನ್ನು ಕಸಿಯುವ ಗುರಿಯನ್ನು ಹೊಂದಿವೆ. - ರಾಜಕೀಯ ಧ್ರುವೀಕರಣ ಮತ್ತು ಓಟು ಬ್ಯಾಂಕ್ ರಾಜಕೀಯ
ಭಾರತದ ರಾಜಕೀಯದಲ್ಲಿ, ಮುಸ್ಲಿಮರು ಒಂದು ಪ್ರಮುಖ ಓಟು ಬ್ಯಾಂಕ್ ಆಗಿದ್ದಾರೆ. ಆದರೆ, ಈ ಓಟು ಬ್ಯಾಂಕ್ ಅನ್ನು ರಾಜಕೀಯ ಪಕ್ಷಗಳು ತಮ್ಮ ಸ್ವಾರ್ಥಕ್ಕಾಗಿ ಬಳಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿವೆ:
BJP ಯ ಧ್ರುವೀಕರಣ: BJP ಮುಸ್ಲಿಮರನ್ನು “ಒಳನುಗ್ಗುವವರು” ಅಥವಾ “ಹಿಂದೂ ವಿರೋಧಿಗಳು” ಎಂದು ಚಿತ್ರಿಸುವ ಮೂಲಕ ಹಿಂದೂ ಓಟುಗಳನ್ನು ಧ್ರುವೀಕರಣಗೊಳಿಸುತ್ತದೆ. “ಲವ್ ಜಿಹಾದ್”, “ಕೊರೊನಾ ಜಿಹಾದ್” ಮುಂತಾದ ಆರೋಪಗಳು ಈ ತಂತ್ರದ ಭಾಗವಾಗಿವೆ.
ಕಾಂಗ್ರೆಸ್ ಮತ್ತು ಇತರ ಪಕ್ಷಗಳು: ಕಾಂಗ್ರೆಸ್ ಮತ್ತು ಇತರ ಜಾತ್ಯತೀತ ಪಕ್ಷಗಳು ಮುಸ್ಲಿಮರ ಓಟುಗಳನ್ನು ಪಡೆಯಲು “ಮೃದು ಹಿಂದುತ್ವ” ಅಥವಾ “ಮುಸ್ಲಿಂ ಸಮಾಧಾನ” ನೀತಿಯನ್ನು ಅನುಸರಿಸುತ್ತವೆ, ಆದರೆ ಇವುಗಳು ಮುಸ್ಲಿಮರಿಗೆ ಯಾವುದೇ ದೀರ್ಘಕಾಲಿಕ ಲಾಭವನ್ನು ಒದಗಿಸಿಲ್ಲ.
ರಾಜಕೀಯ ಒಡಕು: ಈ ಧ್ರುವೀಕರಣದಿಂದಾಗಿ, ಮುಸ್ಲಿಮರು ರಾಜಕೀಯವಾಗಿ ಅನಾಥರಾಗಿದ್ದಾರೆ. 2025 ರ ವಕ್ಫ್ ಕಾಯ್ದೆಯ ಜಾರಿಯಲ್ಲಿ, ಕೆಲವು “ಮುಸ್ಲಿಂ ಸ್ನೇಹಿ” ಪಕ್ಷಗಳು BJP ಯೊಂದಿಗೆ ಸಹಕರಿಸಿವೆ, ಇದು ಮುಸ್ಲಿಮರಿಗೆ ವಿಶ್ವಾಸದ ಕೊರತೆಯನ್ನು ಉಂಟುಮಾಡಿದೆ. - ಅಲ್ಪಸಂಖ್ಯಾತರ ವಿರುದ್ಧದ ಪ್ರಚಾರ ಮಾಧ್ಯಮಗಳು ಮತ್ತು ಸಾಮಾಜಿಕ ಜಾಲತಾಣಗಳು ಮುಸ್ಲಿಮರ ವಿರುದ್ಧದ ತಪ್ಪು ಪ್ರಚಾರವನ್ನು ಹರಡುವಲ್ಲಿ ಪ್ರಮುಖ ಪಾತ್ರವನ್ನು ವಹಿಸಿವೆ. ಉದಾಹರಣೆಗೆ:
ಕೊರೊನಾ ಜಿಹಾದ್: 2020 ರ ಕೋವಿಡ್-19 ಸಾಂಕ್ರಾಮಿಕ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ, ತಬ್ಲಿಘಿ ಜಮಾತ್‌ನ ಒಂದು ಧಾರ್ಮಿಕ ಸಭೆಯನ್ನು ವೈರಸ್ ಹರಡುವಿಕೆಗೆ ಕಾರಣವೆಂದು ಚಿತ್ರಿಸಲಾಯಿತು, ಇದರಿಂದಾಗಿ ಮುಸ್ಲಿಮರ ವಿರುದ್ಧ ದ್ವೇಷ ಭಾಷಣಗಳು ಹೆಚ್ಚಾದವು.
ಲವ್ ಜಿಹಾದ್: ಮುಸ್ಲಿಂ ಪುರುಷರು ಹಿಂದೂ ಮಹಿಳೆಯರನ್ನು ಮದುವೆಯಾಗಿ ಧರ್ಮಾಂತರಗೊಳಿಸುತ್ತಾರೆ ಎಂಬ ಆರೋಪವು ಯಾವುದೇ ಆಧಾರವಿಲ್ಲದೆ ಹರಡಲಾಗಿದೆ, ಇದರಿಂದಾಗಿ ಮುಸ್ಲಿಮರ ವಿರುದ್ಧ ಕಾನೂನು ಕ್ರಮಗಳು ಜಾರಿಯಾಗಿವೆ.
ನುಸುಳುಕೋರರು: ಮುಸ್ಲಿಮರನ್ನು ಬಾಂಗ್ಲಾದೇಶದಿಂದ ಅಥವಾ ಇತರ ದೇಶಗಳಿಂದ ನುಸುಳುಕೋರರೆಂದು ಚಿತ್ರಿಸಲಾಗಿದೆ, ಇದು ಅವರ ಪೌರತ್ವವನ್ನು ಪ್ರಶ್ನಿಸುವಂತೆ ಮಾಡಿದೆ.
ಮಾಧ್ಯಮದ ಪಾತ್ರ:
ಕೆಲವು ಟಿವಿ ಚಾನೆಲ್‌ಗಳು ಮತ್ತು ಸಾಮಾಜಿಕ ಜಾಲತಾಣ ವೇದಿಕೆಗಳು ಮುಸ್ಲಿಮರನ್ನು ರಾಷ್ಟ್ರದ ವಿರೋಧಿಗಳಂತೆ ಚಿತ್ರಿಸುವ ಮೂಲಕ ಧ್ರುವೀಕರಣವನ್ನು ಉತ್ತೇಜಿಸಿವೆ. ಇದಕ್ಕೆ ವಿರುದ್ಧವಾಗಿ, ಸತ್ಯವನ್ನು ಬಹಿರಂಗಪಡಿಸುವ ಪತ್ರಕರ್ತರಾದ ರಾಣಾ ಅಯ್ಯೂಬ್‌ರಂತವರು ದಾಳಿಗಳಿಗೆ ಒಳಗಾಗಿದ್ದಾರೆ. - ಪರಿಹಾರಗಳು ಮತ್ತು ಭವಿಷ್ಯದ ದಿಕ್ಕು
ಮುಸ್ಲಿಂ ಅಲ್ಪಸಂಖ್ಯಾತರ ಸಮಸ್ಯೆಗಳನ್ನು ಪರಿಹರಿಸಲು, ಈ ಕೆಳಗಿನ ಕ್ರಮಗಳನ್ನು ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳಬಹುದು: - ಕಾನೂನು ಸುಧಾರಣೆಗಳು
- ಸಾಮಾಜಿಕ ಸಾಮರಸ್ಯ:
- ಶಿಕ್ಷಣ ಮತ್ತು ಜಾಗೃತಿ
- ಸಂವಾದ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮಗಳು
- ಮಾಧ್ಯಮ ಸುಧಾರಣೆ:
- ನೈತಿಕ ಪತ್ರಿಕೋದ್ಯಮ.
- ತಪ್ಪು ಮಾಹಿತಿ ತಡೆಗಟ್ಟುವಿಕೆ
- ಜಾತ್ಯತೀತ ರಾಜಕೀಯ
- ಮುಸ್ಲಿಂ ಪ್ರಾತಿನಿಧ್ಯ.
ಕೊನೆಯದಾಗಿ ಹೇಳಲಿಕ್ಕಿರುವುದೇನೆಂದರೆ, ನಾವು ಮುಸ್ಲಿಮರು, ಭಾರತೀಯರಾಗಿ, ಈ ದೇಶದ ಪವಿತ್ರ ಭೂಮಿಯ ಮೇಲೆ ಜೀವಿಸುತ್ತಿದ್ದೇವೆ, ಏಕೆಂದರೆ ದೇವರು ಇದನ್ನು ಇಚ್ಛಿಸಿದ್ದಾನೆ. ನಾವು ಯಾರಿಗೂ ತಲೆಬಾಗುವುದಿಲ್ಲ, ಆದರೆ ದೇವರಿಗೆ ದಿನಕ್ಕೆ ಐದು ಬಾರಿ ತಲೆಬಾಗುತ್ತೇವೆ, ಈ ಭೂಮಿಯ ಮೇಲೆ ನೆತ್ತಿಯಿಟ್ಟು. ಆದರೆ, ಇಂದಿನ ರಾಜಕೀಯ ಮತ್ತು ಸಾಮಾಜಿಕ ವಾತಾವರಣವು ನಮ್ಮನ್ನು ಎರಡನೇ ದರ್ಜೆಯ ಪ್ರಜೆಗಳಂತೆ ಚಿತ್ರಿಸುವ ಪ್ರಯತ್ನವನ್ನು ಮಾಡುತ್ತಿದೆ. ವಕ್ಫ್ ಕಾಯ್ದೆ, ಹಿಜಾಬ್ ನಿಷೇಧ, ಗೋವು ಕೊಲೆ ಕಾನೂನುಗಳು, ಹಲಾಲ್-ಜಟಕ ವಿವಾದಗಳು, ಮತ್ತು ಅಲ್ಪಸಂಖ್ಯಾತರ ವಿರುದ್ಧದ ಪ್ರಚಾರಗಳು—ಇವೆಲ್ಲವೂ ನಮ್ಮ ಗುರುತನ್ನು, ಆಸ್ತಿಗಳನ್ನು, ಮತ್ತು ಹಕ್ಕುಗಳನ್ನು ಕಸಿಯುವ ಉದ್ದೇಶವನ್ನು ಹೊಂದಿವೆ.
ಆದರೆ, ನಾವು ಈ ಭೂಮಿಯ ಮಕ್ಕಳಾಗಿದ್ದೇವೆ. ನಾವು ಇಲ್ಲಿ ಜನಿಸಿದ್ದೇವೆ, ಇಲ್ಲಿ ಬದುಕುತ್ತಿದ್ದೇವೆ, ಮತ್ತು ಇಲ್ಲಿಯೇ ಸಾಯುತ್ತೇವೆ. ನಮ್ಮ ಜೀವನವು ಸಾರ್ಥಕವಾಗಿರಬೇಕು—ನಾವು ಈ ಜಗತ್ತನ್ನು ತೊರೆಯುವಾಗ, ನಾವು ಸಂತೋಷದಿಂದ ಹೋಗಬೇಕು, ಮತ್ತು ಇತರರು ನಮ್ಮನ್ನು ಕಳೆದುಕೊಂಡು ಅಳಬೇಕು. ಈ ಗುರಿಯನ್ನು ಸಾಧಿಸಲು, ನಾವು ಒಗ್ಗಟ್ಟಿನಿಂದ, ಕಾನೂನಿನ ಮೂಲಕ, ಮತ್ತು ಸಾಮಾಜಿಕ ಸಾಮರಸ್ಯದಿಂದ ನಮ್ಮ ಹಕ್ಕುಗಳಿಗಾಗಿ ಹೋರಾಡಬೇಕು. ಭಾರತವು ಬಹುಸಂಸ್ಕೃತಿಯ ರಾಷ್ಟ್ರವಾಗಿದೆ, ಮತ್ತು ಈ ಬಹುತ್ವವನ್ನು ಕಾಪಾಡುವ ಜವಾಬ್ದಾರಿ ನಮ್ಮೆಲ್ಲರ ಮೇಲಿದೆ.
